جلسه هفتم از فصل دوم نشست فقه تحقق با ارائه حجت الاسلام علی محمدی مسئول موسسه معنا برگزار شد. در این نشست که در تاریخ 8 آذر 1402 در مؤسسه آموزش عالی حوزوی تهران برگزار شد، حجت الاسلام علی محمدی به طرح مباحث خود با موضوع فقه؛ از دغدغه‌ی “نظام سازی” تا داعیه‌ی “اداره کشور”با تأکید تحولات اجتماعی صد و بیست سال گذشته پرداختند.
فیلم جلسه
صوت جلسه
گزیده متن نشست:
پس از حوادث اخیر تاریخ معاصر ایران و مواجهه با مدرنیته، در صدوبیست سال اخیر، به تدریج مسأله جدی فقهاء ما، کیفیت مواجهه صحیح با مدرنیته و ضرورت کارآمدسازی فقاهت در این مواجهه، گشت. به طوری که پس از انقلاب جمهوری اسلامی ایران به رهبری فقیه جامع الشرائط امام خمینی رضوان الله تعالی و همراهی مردم، مسأله ولایت میدان دار سپهر سیاسی ما گشت و مفهوم سلطنت را حذف کرد و مفهوم ملیت و جمهوریت را در نسبت خود، هضم کرد. لکن متاسفانه این مسأله و زیرساخت اصولی آن در حوزه های علمیه ما بصورت جدی وارد نشد. لذا دستگاه فقاهتی ما بروزرسانی نشد. البته امروزه تلاش های فقهای معاصر جهت این بروزرسانی و کارآمدی، راهبرد را در ایجاد سه وصف در دستگاه فقاهت، دیده؛
✅ برخی از فقها معاصر، متوجه فقدان وصف جامعیت و نگاه اجتماعی به فقه موجود، شده اند و راهبرد را در فقه اجتماعی و با رویکرد اجتماعی دیده اند.
✅ عده ای دیگر از فقهای معاصر، ملتفت فقدان انسجام، نظامندی و مرکب نظری در فقه مرسوم شدند و راهبرد را در طراحی اجتهادی فقه نظام دیده اند.
✅ گروهی دیگر از فقها، فقدان فرآیند إعمال و اجرای ولایت را مورد توجه قرار دادند و فقه حکومتی و إشراف بر فرآیند تحقق را راهبرد اصلی مواجهه صحیح فقه مطلوب با مسایل نوین میدانند.
نتیجه تلاشهای اجتهادی فوق سه نظریه یا کلان نظریه، شده است؛ «فقه اجتماعی»، «فقه نظام» و «فقه حکومتی». باید توجه داشت که هر کدام از این کلان نظریه ها، چرایی، چیستی و چگونگی در موضوع شناسی، حکم شناسی و امتثال و اجرای مختص خود را اقتضا دارند که با دیگری متمایز است.
ثبت دیدگاه